Kategoria: Badania magnetyczno-proszkowe

Designed by @Freepik

Inspekcja magnetyczno-proszkowa

Jest to metoda w skrócie określana jako MT lub MPI (z ang. Magnetic particle inspection) pozwalająca na wykrywanie wad w sposób łatwy i szybki co sprawia, że jest to jedna z najbardziej powszechnie stosowanych form badań nieniszczących.

Metoda ta bazuje na wykorzystaniu właściwości pól magnetycznych oraz małych cząstek magnetycznych. Podstawowym ograniczeniem tej metody jest fakt że badany element/część musi być wykonany z materiału ferromagnetycznego (jak np. żelazo czy nikiel), w przeciwnym wypadku metoda MT po prostu nie zadziała.

Zastosowanie

Metoda MT jest w użyciu w wielu różnych dziedzinach przemysłowych, między innymi przy odlewach, spoinach czy odkuwkach. Najczęściej można ją spotkać w przemyśle petrochemicznym, motoryzacyjnym czy lotniczym, choć co ciekawe, może być stosowana nawet pod wodą, na przykład przy rurociągach czy platformach wiertniczych.

Podstawowe zasady działania

Magnesy mają linie pola magnetycznego, które okrążają i przechodzą przez sam magnes. Punkty, w których linie pola magnetycznego wchodzą lub wychodzą z magnesu nazywane są biegunami. Biegun w którym linia pola magnetycznego wybiega z magnesu nazywany jest północnym, a ten w którym linie pola magnetycznego ponownie prowadzą do magnesu – południowym.

Gdyby magnes został przełamany, powstaną dwa nowe z swoimi własnymi biegunami. Jeśli natomiast magnes pęknie ale nie zostanie złamany, bieguny utworzą się na każdej krawędzi pęknięcia. Ta właściwość jest właśnie podstawą badań magnetyczno-proszkowych, gdyż badana część zostaje namagnesowana i tym samym staje się magnesem, jeśli występują na niej jakiekolwiek wady powierzchniowe, to po posypaniu drobinami żelaza, zbierają się one nie tylko na faktycznych biegunach magnetycznych badanego elementu, ale także na ewentualnych biegunach formujących się przy np. pęknięciu czy wadliwej spoinie. Oczywiście takie zgrupowanie cząstek żelaza jest dużo łatwiejsze do zobaczenia wizualnie niż pęknięcie czy inna wada powierzchniowa. Tak zwana zawiesina magnetyczno-proszkowa dodatkowo wspomaga proces badania ułatwiając strumieniowi magnetycznemu pokonanie pęknięć.

Samo badanie rozpoczyna się od namagnetyzowania badanej części. Następnie należy nałożyć na badany element cząstki żelazne, bezpośrednio lub w formie zawiesiny. Cząsteczki zbiorą się w obszarach tzw. “pola wycieku strumienia” które występuje w obszarach wad ze względu na właściwości opisane powyżej. Sprawia to, że inspektor może łatwo zaobserwować jakiekolwiek wady nawet gołym okiem.