Dlaczego w badaniach penetracyjnych używa się kolorów i środków fluorescencyjnych?
Krótka odpowiedź jest prosta – dla uzyskania maksymalnego kontrastu!
A nieco bardziej szczegółowo, w celu zmaksymalizowania wykrywalności wad w badaniu należy uzyskać możliwie jak najlepszy efekt odróżniania się miejsc występowania wady od normalnej powierzchni badanego elementu lub wywoływacza którym ta powierzchnia jest pokryta. Jako że najczęściej kolory badanych elementów choć różnią się od siebie to pozostają w zbliżonych tonacjach, dość uniwersalnym kolorem o dużym kontraście który tym samym łatwo zauważyć jest czerwony, choć oczywiście występują również środki w innych kolorach w przypadku gdy z jakiegokolwiek powodu czerwony może się nie sprawdzić.
Mimo tego zdarzają się warunki lub sytuacje gdzie zastosowanie tylko kolorów może nie być wystarczające. Wtedy najczęściej wykorzystywane są środki fluorescencyjne które choć najczęściej nieco droższe i bardziej uciążliwe w zastosowaniu (zaciemnienie i światło UV) – dają dodatkowe możliwości.
Sama fluorescencyjność uzyskiwana jest przez wykorzystanie, jako składnika środka do badań PT, materiału który wchłania w pewnym zakresie fal promieniowanie elektromagnetyczne ale ze względu na swoją niestabilność, niezwłocznie emituje je ponownie choć ze zmienionym poziomem energii. Producenci środków fluorescencyjnych eksperymentują z różnymi materiałami by uzyskać kolor i zakres fali możliwie najbliższy warunków idealnych do zaobserwowania ludzkim okiem. Oczywiście sam efekt fluorescencji widoczny jest dopiero przy zaciemnieniu i wykorzystaniu światła UV które jest ważnym elementem całego procesu.
Jak widać rozwój metod NDT wymaga współpracy wielu różnych dziedzin nauki w tym szeroko pojętego przemysłu chemicznego, gdzie zresztą również znajdują zastosowanie badania nieniszczące w tym właśnie metoda PT – i tak koło się zamyka!
