Weryfikacja jakości radiogramów
Wykonywanie inspekcji za pomocą metody RTG jest bardzo precyzyjną metodą ale oczywiście zawsze istnieje możliwość błędu lub słabej rozdzielczości otrzymanego obrazu. Niezbędna jest zatem możliwość weryfikacji wyników w razie gdy wystąpi taka potrzeba lub jest nawet najmniejsze podejrzenie że efekt inspekcji może nie być wystarczający ze względu na rozdzielczość lub dokładność.
W celu sprawdzenia obrazu stosuje się tzw. „penetrametry„. Dzięki ich wykorzystaniu, inspektor oceniający radiogramy ma możliwość wizualnego porównania czułości kontrastu i rozdzielczość obrazu. Jest to szczególnie istotne gdy występują zmiany w gęstości badanego materiału gdyż te mogą nie być wystarczająco widoczne przy braku odpowiedniej ostrości.
Występują różne typy „penetrametrów”. Różnią się kształtem i nawet formą, dyktowanymi przez różne przepisy i normy które wymagają ich zastosowania. Najczęściej spotykane są dwa główne typy: otworowy oraz drucikowy.
Typ otworowy to blaszka lub płytka z specjalnie przygotowanymi otworami. Bardzo ważne jest by „penetrametr” wykonany był z odpowiedniego materiału. W przypadku normy ASTM E1025 w użyciu jest system nacięć które umiejscowione są z boku „penetrametru” pozwalając inspektorowi na szybką ocenę czy materiał zgadza się z tym badanym.
Typ drucikowy najczęściej wykonywany jest według normy ASTM E747. W normie E747 typ zestawu określające wymiary drucików oznaczony jest literami A, B, C lub D a numer znajdujący się w dolnym lewym rogu symbolizuje materiał z jakiego są wykonane.
Bardzo ważne jest również odpowiednie umiejscowienie „penetrametra”, tak by zgadzała się grubość materiału w odniesieniu do badanego obszaru. Dodatkowo powinno się umieścić „penetrametr” tak by przynajmniej 3 krawędzie były widoczne na radiogramie.
